Maslow na Facebooku, czyli gdzie jest moje stado

Pamiętają Państwo Malsowa i jego piramidę? Te wszystkie potrzeby niższego i wyższego rzędu? Te zaspokojone i niezaspokojone? Otóż w samiuśkim środku swojej piramidy Maslow umieścił potrzeby społeczne, w tym potrzebę przynależności. Niżej znajdują się: fizjologia i bezpieczeństwo. Wyżej: szacunek i samorealizacja. Potrzeba przynależności tkwi sobie pomiędzy nimi jak orzech między szczękami dziadka i w sumie trudno wyczuć, czy jest jeszcze niższego, czy już wyższego rzędu.
Można by jednak zadać sobie pytanie, jak wyglądałaby ta sławna piramida, gdyby Maslow choć na parę dni stał się zalogowanym użytkownikiem Facebooka.

Z moich obserwacji wynika bowiem, że część homo sapiens - ta, którą Bóg obdarzył życiem w świecie cywilizowanym oraz środkami umożliwiającymi zakup komputera i podłączenie się do Internetu, znacznie łatwiej zniosłaby głód, brak snu oraz inwazję Marsjan niż odcięcie od sieci i niemożność bytowania na wspomnianym Facebooku. Niektórzy zdają się tam spędzać właściwie całe życie, dzieląc się ze światem tak wiekopomnymi refleksjami jak "napiłam się kawy" lub "chromolę! nie idę dziś do szkoły!". Inni komentują to mniej lub bardziej entuzjastycznie i nagle człowiek dowiaduje się, że nie jest na tym okrutnym świecie sam, bo takich, co chromolą lub napili się kawy, ewentualnie chcieliby się napić lub coś chromolić, jest znacznie więcej.

Wyróżniona przez Maslowa potrzeba afiliacji realizuje się na Facebooku także poprzez tak zwane grupy. Ich liczba jest nieskończona, bo są one zbiorem otwartym, który zapełnia się pod dyktando niespożytej kreatywności użytkowników. Kiedy, za namową koleżanki, zarejestrowałam się w tym serwisie, od razu dostałam zaproszenie do grupy miłośników Ala Pacino. Nie wiem, skąd Facebook wiedział, że kocham Ala Pacino, ale widocznie wyczuł to intuicyjnie, bo do grupy dołączyłam i nadal w niej jestem, choć zupełnie nie wiem, po co. Dlatego też następne zaproszenia traktowałam z większą rezerwą. Dzięki temu, nie stałam się członkiem grup: Lubię wino, Nie znoszę wina, Pójdę na wybory, Nie będę głosować, Precz z homofobią, LGBT na Madagaskar, Klub miłośników haftu krzyżykowego, Klub Matek Polek, Klub ryczących czterdziestek..., a także wielu, wielu innych.

Wygląda jednak na to, że jestem jakimś dziwadłem, bo facebookowi znajomi, niezrażeni moim skandalicznym ignorowaniem ich zaproszeń, podsyłają mi coraz to nowe propozycje grup. Z czego wnoszę, że po pierwsze wiedzą o ich istnieniu, a po drugie, jest wysoce prawdopodobne, że w tych grupach są. Realizując, zapewne, potrzebę afiliacji, czyli przynależności do jakiegoś stada. Na swoje usprawiedliwienie mam tylko to, że ja tę potrzebę zrealizowałam w młodości, przynależąc duszą i ciałem do Szczepu 208 WHDiZ, potem, na studiach, będąc członkiem koła tłumaczy oraz NZS, teraz zaś realizuję ją dzień w dzień, zaganiając do kupy moje domowe stad(ł)o. I na inne grupy już mi nie starcza czasu. Poza grupą miłośników Ala Pacino, rzecz jasna. Ale o tym sza!