Doktorat z Kory

Dawno, dawno temu chciałam się doktoryzować. Nawet temat wymyśliłam, ale raptem zmienił się ustrój, z nieba spadła mi praca dla zachodniego kapitalisty i tak się skończył mój sen o zamianie literek mgr (mów mi Maggie) na dr (mów mi darling) przed nazwiskiem. No i dobrze, bo zachodni kapitalista miał moje tytuły naukowe w nosie i o ile pamiętam, nawet nigdy mnie nie spytał, czy może mi mówić Maggie. Mówił do mnie Madame Bialy lub po prostu Beata z akcentem na ostatnią sylabę, co miało w sobie sporo wdzięku, zwłaszcza w połączeniu z comiesięcznymi wpływami na konto. Podejrzewam, że niezwykle odkrywczy doktorat udowadniający wpływ Flauberta na Mauriaca niewiele by w tej kwestii zmienił, skoro żaden z moich francuskich szefów w życiu nie słyszał o Bachelardzie, z którego pisałam pracę magisterską.

Tak mi się przypomniał ten mój niedoszły doktorat, bo przeczytałam w "Rzeczpospolitej" sążnisty artykuł na temat Kory Jackowskiej, której marzy się podobno zaistnienie w przestrzeni publicznej (cokolwiek by to znaczyło). Nie, nie chodzi o to, że Kora zamierza się doktoryzować, choć pewnie dałaby radę, bo nie tacy dawali. Dowiedziałam się natomiast, że jej teksty doczekały się naukowych opracowań - na razie tylko magisterskich, ale jeden doktorat ponoć w drodze, o czym doniosła sama Kora, z właściwą sobie skromnością.

No, szczerze mówiąc, mnie zatkało. Nigdy nie byłam fanką Maanamu, ale coś niecoś z tych tekstów pamiętam. Niektóre nawet dosyć dokładnie, bo eufemistycznie mówiąc, porażały prostotą. Ot, choćby taka "Luciola", w której jakiś tajemniczy "on" wzywa jakąś tajemniczą "ją" poprzez wiatr. Trzeba nie lada kreatywności, by o czymś takim napisać choćby rozprawkę (wstęp, rozwinięcie, zakończenie), a co dopiero doktorat. Na szczęście jednak dla bohaterskiej doktorantki (musi kobieta kochać wyzwania), Kora potrafi też w swoich tekstach tak namieszać, że - jak mawia moja starsza córka - nijak się tego nie da rozkminić. Bo weź tu, człowieku, i rozkmniń "Mentalnego kota". Z całego tekstu zrozumiałam tyle, że jak mnie dopadnie takie coś, to muszę spojrzeć w lewo i w prawo, co osobiście interpretuję jako przejaw politycznego oportunizmu i niechęci do jasnego opowiedzenia się po którejś ze stron.

Nie będę tu analizować wszystkich tekstów Kory - niech się tym zajmie owa odważna doktorantka. Nie wiem tylko, jak sobie babka poradzi z niezwykle szczerym wyznaniem Kory, które brzmi: "Jest już późno, piszę bzdury...". Mogę się niemal założyć, że jeden z wniosków pracy doktorskiej będzie głosił, że paranoja jest goła. Ale ja to wiem i bez doktoratu. Zwłaszcza z Kory.