Zemsta jest słodka

Broniłam się, broniłam, aż w końcu dałam za wygraną i poszłam na „Avengersów”. Intuicja mnie jednak nie zawiodła – powinnam była dać młodzieży kasę na bilet i popcorn, a sama popracować nad statystykami polskiego czytelnictwa książek.

Niestety, oboje z mężem, targani wyrzutami sumienia z serii „trzeba potomstwu poświęcać więcej czasu”, ulegliśmy namowom, wspieranym entuzjastycznymi recenzjami autorstwa tegoż potomstwa i w piątkowy wieczór poszliśmy sprawdzić, jak znosimy komiks w dawce wielokrotnej.

Teraz już wiemy – znosimy fatalnie. Właściwie, to nie znosimy wcale. Film jest zwyczajnie nudny, chwilami głupawy, momentami śmiesznie patetyczny, z rzadka dowcipny, za to bardzo głośny i naszpikowany efektami, od których głowa pękała mi przez resztę weekendu.

Sytuacji nie uratował nawet mój ulubiony aktor – Robert Downey Jr. , choć widać było, że bardzo się biedak  stara, by te marne dowcipy, które mu wcisnął w usta scenarzysta, uczynić choć trochę bardziej zabawnymi. Ze dwa razy mu się nawet udało. Na resztę spuszczę zasłonę milczenia.

Ktoś powie – sama jesteś sobie winna. Jak nie jesteś miłośniczką komiksu, to po co się pchasz na komiks do potęgi entej? Fakt, bez sensu. Zastanawiam się tylko, czy tych mścicieli (doprawdy, nie rozumiem, czemu dystrybutor uparł się przy wersji angielskiej) nie dałoby się zrobić trochę lepiej. Może gdyby reżyser wykazał nieco więcej konsekwencji i tak często nie ulegał pokusie udawania, że jego film jest czymś więcej niż tylko dobrą zabawą?

Tak czy siak – porażka! Teraz myślę, jak się zemścić. Na Jossie Whedonie (reżyseria) raczej nie dam rady, ale ktoś mi musi zapłacić za zmarnowany wieczór. Wiem! Zemszczę się na tych, którzy mnie na to badziewie zaciągnęli. W repertuarze kin znajdę coś bardzo długiego i równie nudnego… Oj, to nie będzie proste. Ale mam inny pomysł. Z okazji Dnia Dziecka zaprowadzę moją młodzież do Teatru Wielkiego na „Trojan” Berlioza. Blisko 5 godzin obcowania z kulturą niebotycznie wysoką. Ha! Zemsta jest słodka!